ساموید

نام سامویید از سامویید که قومی نیمه عشایری از آسیا هستند که هزار سال پیش به سیبری مهاجرت کرده اند، گرفته شده است. آنها سگ ها را برای کار سخت در سردترین مکان های قابل سکونت روی زمین پرورش دادند. به عنوان مثال، در شهر اویمیاکن (Oymyakon) در سیبری، هوای منفی 60 درجه عادی است. قوم سامویید در خیمه ها و چادرها زندگی می کردند و همراه با سگهای خود در شبهای قطب شمال گرم می شدند. این نوع همکاری انسانی-سگسانی برای بقای متقابل، پیوند تنگاتنگی بین سگ سامویید و انسان ایجاد کرد. سگ های سامویید بارهای سنگین را در سورتمه به نقاط مختلف سیبری حمل می کردند، و غذای خود را به عنوان سگ های نگهبان و شکارچی بدست می آورند.

قوم سامویید به گوزنها به عنوان منبع حیاتی مواد غذایی، خز و چرم وابسته بودند. در ابتدا، آنها از سگهای خود برای شکار گوزنها استفاده می کردند. اما با گذشت زمان، فرهنگ سامویید از شکار گوزنها به سمت پرورش آنها تغییر یافت. سگهای شجاع سفید و شکارچی نقش جدیدی را به عنوان سگهای گله پیدا کردند که از گله ها را در هنگام حرکت محافظت می کردند.

در اواخر قرن 18، ماجراجویان قطب شمال که به انگلیس بازگشتند، ساموییدها را به انگلیسی هایی که عاشق سگ بودند معرفی کردند. ملکه الکساندریا تحسین کننده ای بود که با همراهی و نمایش سگ، برای تبلیغ این نژاد تلاش زیادی کرد. در سال 1906 در آمریکا، یک سگ سفید درخشان به نام موستان آو آرجنتو به عنوان اولین نژاد از این سگ (که از آن پس با نام سامویید شناخته می شد) معرفی شد و این واقعه توسط AKC ثبت شد. سورتمه رانان آمریکایی و اروپایی در اوایل قرن بیستم سامویید را به عنوان یک وسیله حمل و نقل می دانستند که قادر است یک و نیم برابر وزن خود را حمل کند. اسکات، شاکلتون و آموندسن معدودی از کاشفان مشهور آن دوران هستند که با سورتمه هایی که ساموییدها می کشیدند به کشف سرزمین های یخ زده و کشف نشده پرداختند.